Według innej wersji Piotr uzdrowił swą córkę, ale bardzo chronił jej cnotę. Petronela poprzysięgła czystość i tak stanowczo przy niej trwała, że gdy nadarzyła się sposobność do zamążpójścia, po trzech dniach namysłu przyjęła Eucharystię i przeniosła się do niebieskiej chwały. Według jeszcze innej wersji została zamknięta w wieży i trawiona miłością do pogańskiego księcia, którego nie mogła poślubić, zmarła. Dopiero w IV wieku nadano jej imię, którego brzmienie nawiązywało do imienia ojca. Jeszcze w V i VI wieku widzimy ją jako córkę apostoła, ale już w IX stuleciu jego ojcostwo nabiera wymiaru duchowego, a apokryfy przedstawiają go jako patrona czy orędownika podtrzymującego Petronelę w ślubach czystości. W kolejnych stuleciach powoli „odrywano” Petronelę od św. Piotra i utożsamiono ją z męczenniczką z przełomu III i IV wieku. Być może pamięć o niej by obumarła, gdyby nie piękny obraz Pogrzeb św. Petroneli, który na jej cześć namalował Guercino i który znalazł się w bazylice św. Piotra (San Pietro in Vaticano). Miejsce to nie zostało wybrane przypadkowo. Gdy bowiem grób kobiety o imieniu Petronela znaleziono w katakumbach Domicyli, jej szczątki przeniesiono w połowie VIII wieku do istniejącego podówczas mauzoleum św. Andrzeja, znajdującego się obok transeptu bazyliki watykańskiej. Jej relikwie w szczególny sposób upodobał sobie król Franków – Pepin Mały, który podczas swojej wizyty w Rzymie ufundował poświęconą Petroneli kaplicę. Rozumiał on doskonale, jak wykorzystać stosowną chwilę i translokację zwłok świętej. Stała się symbolem więzi Rzymu z władcą Franków, która od tej pory nabrała wręcz wymiaru rodzinnego: Piotr symbolizował Rzym, jego córka Petronela – państwo Franków (a w przyszłości Francję). Stąd wzięło się też do dziś istniejące przekonanie Francuzów, że ich Kościół jest pierwszą córą całego świętego Kościoła katolickiego. Po przebudowie bazyliki św. Piotra w XVI wieku relikwie świętej przeniesiono do prawego transeptu i tam też wystawiono wspomniany ołtarz. Sam obraz Guercina z czasem ulokowano w Muzeach Kapitolińskich (Musei Capitolini – Pinacoteca). Na miejscu znajduje się natomiast mozaika, będąca kopią obrazu, powstała w tym miejscu w 1730 roku.